سحرهای ماه رحب

بیا باز امشب ای دل در بکوبیم

بیا این بار محکم تر بکوبیم

مکوب‌ ای دل به تلخی دست بر دست

در این قصر بلور آخر کسی هست

بکوب‌ ای دل که این جا قصر نور است

بکوب‌ای دل مرا شرم حضور است

بکوب‌ ای دل که غفار است یارم

من از کوبیدن در شرم دارم

بکوب‌ای دل که جای شک‌وظن نیست

مرا هر چند روی در زدن نیست

کریمان گر چه ستار العیوب اند

گدایانی که محبوب اند خوب اند

بکوب ای دل،‌ مشو نومید از این در

بکوب ای دل هزاران بار دیگر