المصطفی

جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم

غرقه ی درد، ولی زخم جگر نفروشم

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم

دل به شب های عزاداری تو خوش کردم

خرقه ی مشکی خود را به سحر نفروشم

گریه آباد شدم خانه ات آباد حسین

به دو صد درّ و گهر دیده ی تر نفروشم

دستهایم عوض کرببلا...؛ می ارزد

ببُریدش، که پرم را به ضرر نفروشم

پر شکسته به تمنای چمن می آیم

آخر الامر به دیدار تو من می آیم