السلام علیک یا خلیفة الله و ناصر حقّه
پنجشنبه, ۳ تیر ۱۳۹۵، ۱۲:۵۹ ب.ظ
ای سوار اشهب دوران بیا
ای فروغ دیده ی امکان بیا
***
نوع انسان مزرع و تو حاصلی
کاروان زندگی را منزلی
***
سجده های طفلک و برنا و پیر
از جبین شرمسار ما بگیر
محمد اقبال لاهوری (1256-1317ه‍‌ش) از اندیشمندان اهل سنت پاکستان، که اولین بار توسط شهید مطهری به جامعه فرهنگی ایران معرفی شد. بسیار به ایران و فرهنگ فارسی علاقه مند بوده. دوازده هزار بیت شعر سروده که هفت هزار بیت آن به زبان فارسی است و این در حالی است که اصلا به ایران سفری نداشته است. شریعتی در مورد او میگوید ایرانی ترین خارجی و شیعه ترین سنی است. او نزدیک به دوازده سال در دانشگاه کمبریج ... بر روی ادامه مطلب کلیک کنید
محمد اقبال لاهوری (1256-1317ه‍‌ش) از اندیشمندان اهل سنت پاکستان، که اولین بار توسط شهید مطهری به جامعه فرهنگی ایران معرفی شد. بسیار به ایران و فرهنگ فارسی علاقه مند بوده. دوازده هزار بیت شعر سروده که هفت هزار بیت آن به زبان فارسی است و این در حالی است که اصلا به ایران سفری نداشته است. شریعتی در مورد او میگوید ایرانی ترین خارجی و شیعه ترین سنی است. او نزدیک به دوازده سال در دانشگاه کمبریج به تحصیل و تدریس اشتغال داشته است. تحت تأثیر اندیشمندان شیعی مانند محمد علی جناح، شیخ جمال الدین اسدآبادی بوده اما عالم اهل هرات شیخ عبد العلی هروی چنان نکات ظریف تشیّع را در نفس اقبال لاهوری این فیلسوف بزرگ مشرق زمین نشاند که در سرتاسر اشعار اقبال لاهوری توجّه به امامت و وصایت و خلافت و بعد مهدویّت موج میزند.
اقبال مثنوی دارد با نام اسرار خودی در قسمتی از آن میگوید: در بیان این که تربیت خودی را سه مراحل است مرحله اول را اطاعت و مرحله دوم را ضبط نفس و مرحله سوم را نیابت الهی نامیده اند. در مرحله سوم ابیاتی دارد که مصداق و مفهوم مهدویت را به زیبایی به شعر درآورده است:
گر شتر بانی جهانبانی کنی
زیب سر تاج سلیمانی کنی
***
تا جهان باشد جهان آرا شوی
تاجدار ملک لایبلی شوی
***
نایب حق در جهان بودن خوش است
بر عناصر حکمران بودن خوشست
***
نایب حق همچو جان عالم است
هستی او ظل اسم اعظم است
***
از رموز جزو و کل آگه بود
در جهان قائم بامر اله بود
***
خیمه چون در وسعت عالم زند
این بساط کهنه را بر هم زند
***
فطرتش معمور و می خواهد نمود
عالمی دیگر بیارد در وجود
***
صد جهان مثل جهان جزو و کل
روید از کشت خیال او چو گل
***
پخته سازد فطرت هر خام را
از حرم بیرون کند اصنام را
***
نغمه زا تار دل از مضراب او
بهر حق بیداری او خواب او
***
شیب را آموزد آهنگ شباب
می دهد هر چیز را رنگ شباب
***
نوع انسان را بشیر و هم نذیر
هم سپاهی هم سپهگر هم امیر
***
مدعای علم الاسماستی
سر سبحان الذی اسراستی
***
از عصا دست سفیدش محکم است
قدرت کامل بعلمش توأم است
***
چون عنا گیرد بدست آن شهسوار
تیزتر گردد سمند روزگار
***
خشک سازد هیبت او نیل را
می برد از مصر اسرائیل را
***
از قم او خیزد اندر گور تن
مرده جانها چون صنوبر در چمن
***
ذات او توجیه ذات عالم است
از جلال او نجات عالم است
***
ذره خورشید آشنا از سایه اش
قیمت هستی گران از مایه اش
***
زندگی بخشد ز اعجاز عمل
می کند تجدید انداز عمل
***
جلوه ها خیزد ز نقش پای او
صد کلیم آواره ی سینای او
***
زندگی را می کند تفسیر نو
می دهد این خواب را تعبیر نو
***
هستئی مکنون او راز حیات
نغمه ی نشینده ی ساز حیات
***
طبع مضمون بند فطرت خون شود
تا دو بیت ذات او موزون شود
***
مشت خاک ما سر گردون رسید
زین غبار آن شهسوار آید پدید
***
خفته در خاکستر امروز ما
شعله ی فردای عالم سوز ما
***
غنچه ی ما گلستان در دامن است
چشم ما از صبح فردا روشن است
***
ای سوار اشهب دوران بیا
ای فروغ دیده ی امکان بیا
***
رونق هنگامه ی ایجاد شو
در سواد دیده ها آباد شو
***
شورش اقوام را خاموش کن
نغمه ی خود را بهشت گوش کن
***
خیزو و قانون اخوت ساز ده
جام صهبای محبت باز ده
***
باز در عالم بیار ایام صلح
جنگجویان را بده پیغام صلح
***
نوع انسان مزرع و تو حاصلی
کاروان زندگی را منزلی
***
ریخت از جور خزان برگ شجر
چون بهاران بر ریاض ما گذر
***
سجده های طفلک و برنا و پیر
از جبین شرمسار ما بگیر
***
از وجود تو سر افرازیم ما
پس بسوز این جهان سوزیم ما
