المصطفی

شهادت حضرت صدیقة طاهرة زهرای مرضیة سلام الله علیها را به محضر امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف و موالیان حضرتش تسلیت عرض می‌نمایم.

أَشْهَدُ أَنَّکِ مَضَیْتِ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکِ وَ أَنَّ مَنْ سَرَّکِ فَقَدْ سَرَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏ وَ مَنْ جَفَاکِ فَقَدْ جَفَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏ وَ مَنْ آذَاکِ فَقَدْ آذَى رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏

از بس که بود مثل محمد، شمایلش
گویی پدر چو آینه بود، او مقابلش

تنها نه زن، که خالق هستی ز نور خویش
بخشیده بود جوهر انسان کاملش

دریای بیکرانه ی عصمت که در جهان
تنها علی رسید به ادراک ساحلش

تنزیل اگرچه قدر ز مُنزِل گرفته است
نازد به خود که خانه ی زهراست مٓنزلش

نازم به دامنی که نبی سر بر آن گذاشت
در ناملایمات، پی رفع مشکلش

از کودک گرسنه ی خود کرد نان، دریغ
تا نگذرد گرسنه از آن سفره، سائلش

در اهتزاز مانده اگر بیرق حسین
بسته ست دست حضرت زهرا حمایلش

زینب، اگر گرفت به صحرای کربلا
سکان به کف، سکینه ی زهراست در دلش

نازم به کوثری که تبار رسول از اوست
ابتر، اگرچه خواند ز کین، ابن وائلش

وای از دمی که شکوه کند نزد مصطفی
در روز حشر، حضرت زهرا ز قاتلش

وای از دمی که شرم زند شعله بی امان
نزد رسول، بر جگر خصم جاهلش

این شکوه را چو یوسف زهراست مدعی
موکول می کنیم به دیدار عاجلش